Ik ben nu enkele maanden onderweg in mijn Puur en Lekker Leven.
Ik vind het verrassend hoe natuurlijk het aanvoelt om de Puur en Lekker leefadviezen te volgen. Ik ontbijt met geitenyoghurt, notenmuesli en soms wat fruit, neem fluitend salades mee naar het werk en eet royaal groenten in alle kleuren van de regenboog met eiwitten bij het avondeten af en toe aangevuld met een zoete aardappel of een hap quinoa …. heerlijk.
Maar het is echt niet altijd zo heerlijk!
Puur en Lekker vakantie vieren vind ik een grotere uitdaging. Zo was ik laatst met vrienden in een B&B in Gent (België). Ik had al een mail met ontbijtwensen gemaild, maar die was ‘niet gelezen’. De eigenaar zei laconiek dat er zoveel mensen met bijzondere wensen logeerden. Ik sprak mezelf vermanend toe “probeer het nou niet ook zo perfect voor te bereiden, het komt vast goed”.
Bij het ontbijt de volgende ochtend, stond ik echter beteuterd naar een tafel vol bewerkte producten en een imi-mini kommetje yoghurt te kijken. Ik moest vervolgens alles uit de kast halen om een ei te krijgen “hier is uw SPECIALE bestelling” zei de eigenaar. Zo wilde hij voorkomen dat hij voor meer mensen eieren moest gaan bakken. Ja, dat zou toch ook wat zijn… 😉
foto: Pinterest
Ik weet het; ik ben een perfectionist. Daar ligt met betrekking tot Puur en Lekker Leven een grote uitdaging. Ik wil het perfecte eetritme vinden. Het liefst heb ik dat het complete weekmenu voor me uitgeschreven wordt. Of … oh nee, dan ontstaat er een blokkade in mijn eigen creativiteit. Ik kan echt stapelgek worden van mezelf.
Hier een inzicht in mijn interne dialogen:
Bleekselderij met blauwe schapenkaas; maar hoeveel kaas is dan oké?
Eieren met spek; hoelang zou ik daar op moeten kunnen teren, wat is “normaal”?
Wat kan ik in toch op een terras drinken behalve water (in koude of warme vorm)?
Ik ben weer wat aangekomen, wat heb ik ‘fout’ gedaan? Help, ik weet het niet meer.
Het antwoord zit in mezelf ik weet het. Ik wil veel beter kunnen voelen wat goed voor me is. Maar dat voelen en het antwoord in mezelf vinden is kennelijk nog een te grote stap.
1 ding tegelijk…. Oh nee, ook onacceptabel voor mij. Alles of niks hè. 😉
Ik wil lekker eten, op gewicht blijven en me geen zorgen maken over van alles en nog wat.
Mandy voor deze keer dus maar 1 echte vraag:
“Ben ik nog te redden”?
Pure groeten, Heleen
